Thuis bij de biologische vader van Laura
Door: Familia Mosterd
Blijf op de hoogte en volg De Mosterds
18 December 2016 | Colombia, Medellín
Wat was dit een mooie en bijzondere dag !
We komen langzaam maar zeker in het ritme en waren vandaag pas om half 5 wakker.
Na het ontbijt zijn we nog even bij een winkelcentrum geweest (Santafe). Een erg luxe winkelcentrum voor Colombiaanse begrippen en helemaal in de kerstsfeer.
Terug in het hotel was het om half 11 al zo warm dat wij ervoor kozen om nog even een frisse duik in het zwembad te nemen.
Ruim voor de afgesproken tijd stond de vader van Laura in het hotel op ons te wachten. Al snel daarna kwam onze tolk en konden wij in twee taxi's naar de regio Manrique waar de biologische vader van Laura woont. Wat een bijzondere rit daarnaar toe .... Meerdere keren stijl omhoog en maar duimen dat de remmen goed werken.
We werden gastvrij ontvangen door de vrouw van Laura's vader. Met z'n allen hebben we bij hen geluncht, hun huis bekeken en wat gekletst.
Terug hebben we de bus genomen naar een metrostation. Wat een achtbaan zeg ..... Op een van de bijgesloten foto's kun je het een beetje zien. Het lijkt op de foto alsof de weg ophoudt, maar er zit echt nog een best stijle weg naar beneden achter, brrrrrr. We hielden ons hart vast, want op de remmen trappen doen ze hier niet zo snel. Geen enkel pretpark in Nederland kan tippen aan zo'n attractie, we gingen nog net niet op z'n kop maar eng was het wel.
We gaan deze indrukken verwerken, hopen vannacht nog wat langer te slapen en gaan morgen eten bij de pleegvader van Laura.
We komen langzaam maar zeker in het ritme en waren vandaag pas om half 5 wakker.
Na het ontbijt zijn we nog even bij een winkelcentrum geweest (Santafe). Een erg luxe winkelcentrum voor Colombiaanse begrippen en helemaal in de kerstsfeer.
Terug in het hotel was het om half 11 al zo warm dat wij ervoor kozen om nog even een frisse duik in het zwembad te nemen.
Ruim voor de afgesproken tijd stond de vader van Laura in het hotel op ons te wachten. Al snel daarna kwam onze tolk en konden wij in twee taxi's naar de regio Manrique waar de biologische vader van Laura woont. Wat een bijzondere rit daarnaar toe .... Meerdere keren stijl omhoog en maar duimen dat de remmen goed werken.
We werden gastvrij ontvangen door de vrouw van Laura's vader. Met z'n allen hebben we bij hen geluncht, hun huis bekeken en wat gekletst.
Terug hebben we de bus genomen naar een metrostation. Wat een achtbaan zeg ..... Op een van de bijgesloten foto's kun je het een beetje zien. Het lijkt op de foto alsof de weg ophoudt, maar er zit echt nog een best stijle weg naar beneden achter, brrrrrr. We hielden ons hart vast, want op de remmen trappen doen ze hier niet zo snel. Geen enkel pretpark in Nederland kan tippen aan zo'n attractie, we gingen nog net niet op z'n kop maar eng was het wel.
We gaan deze indrukken verwerken, hopen vannacht nog wat langer te slapen en gaan morgen eten bij de pleegvader van Laura.
-
18 December 2016 - 08:33
Linda Simonetti:
Die foto vertelt in een oogopslag hoe de metro rit is geweest. 1,2,3..emergency exit. Het zou geen zachte landing zijn...
De andere foto's spreken ook voor zich. Ontroerend! -
18 December 2016 - 10:22
Jantina:
Heerlijk om de verhalen van jullie bijzondere reis te mogen meebeleven.
Foto's spreken inderdaad voor zich, de omgeving zo herkenbaar!!
-
18 December 2016 - 19:34
Wilma Knoppersen:
Wat bijzonder om deze reis met jullie een beetje mee te beleven.
Heb een goed tijd met elkaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
